De vele verhalen, sagen en legenden die om het motief van de graal verweven zijn, spreken van een queeste, een zoektocht naar de heilige graal, waaraan genezende en bovennatuurlijke krachten worden toegeschreven. De mysteriefiguur Hermes Trismegistus sprak van het goddelijke mengvat, een krater, een graalbeker met de krachten van de geest gevuld, omlaag gezonden tot genezing van de mensheid.
Door alle tijden heen werd de graal gezien als de verbindende schakel tussen de eeuwigheid en de tijd. Enerzijds als een beschermd levensgebied waar de zoekende ziel, na vele aardse weerstanden te hebben overwonnen, haar weg naar de eeuwigheid vindt, anderzijds als goddelijke kracht die de mens geneest van zijn fundamentele ziekte en van de dood, en hem
omvormt tot een nieuwe mens, de werkelijke mens.
Duidelijk wordt dat een ontmoeting met de geestelijke waarden van de graal het leven totaal verandert. Wie erin slaagt die onaardse energie te vinden, ontvangt eerstehands de goddelijke wijsheid, die tegelijk eeuwigheidskracht is. De ontmoeting met de graal stelt daarom de noodzaak van een ontstijgen aan de natuurlijke levensgerichtheid, een innerlijke verheffing tot een hoger vlak van leven, waar de mens binding maakt met de wereldziel en binnengaat in het rijk van de gnosis.
[…]
Koning Arthur is steevast verbonden met de graallegende. Wij, westerlingen, gaan ervan uit dat de graal zijn oorsprong heeft in het middeleeuwse ridderdom, dat opkwam na de van van het Romeinse Rijk. We kennen de Arthurlegendes, de ridders van de Ronde Tafel. We kennen de belofte uit Engeland, de strijd van Arthur tegen zijn eigen schepping uit zijn huwelijk met Morgan La Faye. Mordred begeert haar evenbeeld eveneens, en dwarsboomt het werk van zijn vader. Arthur doodt hem in een hevige strijd maar raakt zelf gevaarlijk gewond. Hevig lijdend drijft hij weg in een boot, verdwijnend in de nevelen van Avalon en het enige wat blijft is de belofte, dat deze grootse koning van Engeland niet dood is maar slaapt, en eenmaal, als het Rijk hersteld is, terug zal keren als koning van de graal en regeren zal als vredevorst.
Is dit heidens? Een soort bloedschande? Plaatst u al deze aspecten eens in de mens, zoals J. van Rijckenborgh dat doet. In Arthur herkent u de geest, de microkosmische koning. Morgan La Faye is de ziel, als immer afhankelijk wie haar bestuurt, leiding geeft, en in Mordred herkent u een van de persoonlijkheidskrachten die haar geheel voor zijn eigen oogmerken wil winnen. Het verraad zoals het maar al te vaak geschiedt, en waarvan de bekendste uiting misschien wel Judas is geweest. Maar er is geen verschil. Het speelt zich allemaal binnen de ene mens af en in dit verband is geen mens onschuldig.
Over schuld en onschuld gaat de legende van de graal. We kennen de machtige legende van de zoektocht naar de graal; de queeste van Walewein, van Galahad en Parcival. Deze verhalen hebben een schone mysterieuze sfeer van verlangen, heldendom en trouw gecreëerd.
Nog ouder, veel ouder, is de oorsprong. Zij verliest zich niet in de sluiers van Avalon, maar in de nevelen van de tijd. We kennen in de verhalen van de Perzen al een bron die dezelfde thematiek behandelt. Het verhaal over een jonge dwaas, die aan het hof wil komen en die de trotse hofhouding weerstaat om tot aan het hart van de koning te geraken, om daar te vragen naar wat er nodig is om een waardig ridder - lees mens - te worden. ‘Vindt de schaal met het geheim van de eeuwige jeugd, van het ene leven’, krijgt hij te horen.
[…]
Wanneer we zoeken naar de historische wortels van de graal, stuiten we op het onontkoombare feit dat er nauwelijks historische aanwijzingen te vinden zijn. De sporen van de graal zijn nagenoeg onnaspeurbaar en het is uiterst moeilijk om rechtstreekse verbanden te vinden tussen graalliteratuur en historische feiten. Er zijn wel diverse wetenschappelijke theorieën over de graal opgesteld, maar die lopen onderling zeer uiteen. Esoterische sporen van de graal ontbreken daar waar ze te verwachten zouden zijn, zoals bijvoorbeeld in de manifesten van de klassieke rozenkruisers uit de zeventiende eeuw.
Zoeken we echter naar de actuele betekenis van de graal-legenden, dan is het wel degelijk mogelijk om deze uit de verschillende fragmenten naar boven te halen. In de graallegenden (er zijn er vele!) zit een kern die de serieuze en naar spiritualiteit zoekende mens aanspreekt. Die kern betreft de innerlijke zoektocht van de mens naar de eenheid met het oorspronkelijke, met het goddelijke. Het gaat hier om een gegeven dat in de christelijke traditie meer speciaal wordt gesymboliseerd door het bloed van Christus, dat staat voor reinheid en vervulling, voor licht en kracht, voor het innerlijke streven om dagelijks in het licht te staan.
[…]
De graal heeft vele aspecten, gezichten en gedaanten. Hij openbaart zich steeds in het nu, maar is niet uit het hier en nu te verklaren. Hij is een intermediair Christi, een moderne ark. Hij is niet aan tijd gebonden, hij is alomtegenwoordig, etherische kracht, kosmische energie, een handreiking van de gnosis, de poort van het leven. De graal kent geen beperkende dimensies, hij is een vibratie uit het domein van de ziele-mensheid.
De graal ontsluit zich voor hem, voor haar die beseft in een gebroken realiteit te leven en ernaar verlangt weer de volle realiteit onder ogen te mogen zien, erin op te gaan. Hij is dan als een hedendaags hemelschip.
De graal wil alle mensen verkwikken en hen de betekenis van mens-zijn tonen. Hij wil gekend worden en maakt zijn essentie in toenemende mate in het bewustzijn van de mensen kenbaar.
De graal gaat daarom ook altijd van het oosten naar het westen. Van het domein van het licht naar de landen van duisternis. Hij is een baken in de nacht van de tijden.
Wie naar hem zoekt, zal ervaren dat hij in diepe zielenverbondenheid met vele andere zoekers op weg is. Wie de graal nog niet zoekt, op hem, op haar wordt gewacht, eveneens in diepe zielenverbondenheid.
De graal heeft zijn wortels buiten de tijd. Hij roept ons sinds onzegbare tijden, hij wacht op alle mensen in grenzeloos geduld.
De waarheid, de werkelijkheid is niet wat wij denken dat ze is. De waarheid, de werkelijkheid is.
Sterren, planeten, werelden, elementen, atomen, kernen, al dan niet ontdekt, zijn er in het tijdelijke altijd al geweest. De mens ‘ontdekte’ ze pas, toen zijn bewustzijn ervoor ontvankelijk werd.
Boodschappers, wijzen, evangelie, geestesscholen, graallegenden zijn openbaringen van de eeuwigheid in de tijd. De mens die zijn hart hiervoor opent, wordt zich bewust tot welk doel hij geschapen is.
Bewustzijn verkrijgen, daar gaat het dus om. Bewust Zijn.
Bron: Het Rozenkruis en het mysterie van de graal, symposionreeks 7
